Yaz bitmek üzere. Son haftaya eklenen bir deniz tatili, mekan değiştirme heyecanı, rutini bozma. Bavulların yanına eklenecek COVID çantası. Sevinç, heyecan, kaygı bir arada. Hiçbir yere çıkmıyorken şehir değiştirmek. Tuvalet molası vermemek için çok çare aradım ama çift maske dışında çözümüm yok.
Okullar açılamadı, yakın zamanda da açılamayacak. Açılsa da gönderemeyeceğim. Azo öyle bir yaşta ki kapanmaya son verdiğimizde, “Biliyor musun, aslında hayat son aylarda yaşadığın gibi bir şey değil.” demem gerekecek.
Bizimki en küçük sesiyle “Bahçeye çıkalım mı” diye sordu ve peşine de bir “lütfen” ekledi. Öncesinde balkon minderinde sakince yatıyordu. Şimdi düşününce acaba diyorum, evet cevabı için hangi yöntem daha etkili diye mi hesaplıyordu? Tepinsem mi yoksa lütfen mi desem?
Tabii ki artık kıyamadık ve hava kararmaya başlamışken bahçeye indik. Koştu da koştu ve hiç susmadı. Hem koşup hem de hayaletler ve kayalıklardan bahsetmeye nefesini yettirdi. Sonlara doğru koşarken artık yorgunluktan sağa çekiyordu. Arada kendi kendine “Ne?” diye soruyor şu sıralar. Galiba Pijamaskeliler’den kaptı. Yalpaladıkça “Ne?” deyişi mükemmeldi.
Akşamın böyle sonlanacağını bilseydim bugün 38. kez Domates Biber Patlıcan dinlerken hayata daha iyimser bakardım. Ne güzel söylüyor Barış Abimiz: Bir anda bütün dünyam karardıııı, 4. tekrardan sonra çok içten okuyorum o dizeyi.
Zorluklar, sinir, stres çocukla olmaması mümkün değil, hepsi var ama yine de için için iyi oldu da diyorum. Ben kendim, çocuğumla bu kadar zaman geçirmek için vakit ayıramazdım. O okulda ben işte devam edecektik. Oysa bu günlerin üzerinden yıllar geçmesine gerek yok şimdiden oh doya doya yaşadık 3 yaşını diyorum. Mola istenmiyor mu isteniyor ama sağlıklıyız, evimizdeyiz, biraz iyilikler güzellikler de bulup çıkarmak istiyor insan.
Evden hiç çıkmadan 1. ayımızı doldurmak üzereyiz. 3,5 yaşında olmak ne güzel: bahar tatili dedim ve hayatın normal işleyişinin bu olduğunu sanarak yoluna devam ediyor.
Ne çok şey değişti, değişmekte fakat fark ettim ki benim kendime vakit ayırabildiğim zaman aralığı hala eskisiyle aynı. Buna şaşırdım çünkü uyandıktan yatana dek sanki artık bambaşka bir rutine ayak uydurmaya çalışıyor gibi hissediyordum.
notlar 